Meer podcasts en verhalen
Verhalen uit het brabantse kloosterleven
'De verbinding vind ik zo bijzonder'
“De kunstwerken in ons museum komen deels uit het klooster dat hiernaast staat. Die verbinding vind ik zo bijzonder”, glundert Wouter Prins, kunsthistoricus en al 25 jaar artistiek leider in museum Krona.
Drie keer per week pendelt hij op en neer tussen Amsterdam en Uden, waar het indrukwekkende klooster van de zusters van de Birgittinessen te vinden is. Wij spraken met hem over het museum en de verbinding met het klooster.
Uw museum valt binnen de muren van het klooster van de Birgittinessen. Kunt u meer over hen vertellen?
“De Birgittinessen zijn onderdeel van een contemplatief klooster. Dat betekent dat ze naar binnen gericht zijn, het leven speelt zich af binnen de kloostermuren. De zusters leven hoofdzakelijk in stilte en het klooster is dan ook niet zomaar toegankelijk voor buitenstaanders.
Ik heb wel regelmatig contact met de zusters, ze zijn betrokken bij het museum en ik spreek ze graag. We delen ook hetzelfde postadres, dus dan kom je elkaar wel tegen in de ochtend.”
(lees verder onder de foto)
Wat is de achtergrond van dit klooster?
“Dit klooster is gebouwd tussen 1713 en 1740, maar de gemeenschap is al veel ouder. De gemeenschap van de Birgittinessen is namelijk gestart in de 15e eeuw. De zusters woonden eerst in een abdij in Rosmalen, maar moesten vluchten tijdens de Reformatie en kwamen terecht in Uden. Daarom heet het kloostercomplex waar ze nu verblijven ook ‘Maria Refugie’.”
U bent Amsterdammer, maar reist drie keer per week naar Uden om onder het dak van het klooster te werken. Wat maakt dit klooster zo bijzonder?
“Ik ben dan wel geen Brabander, maar wel diep onder de indruk van alle kloosters in deze omgeving. Wat mij betreft zijn deze oude kloosters de mooiste van de omgeving. En dat allemaal in een klein gebied. Daarnaast vind ik de waarden waar de Birgittinessen voor staan interessant. In de 14e en 15e eeuw kwam een nieuw soort spiritualiteit op, gefocust op een grote passie voor het leven van Christus. De zusters hier besteden veel tijd aan het mediteren over de passie voor Christus en het bidden voor hem. Die sterke betrokkenheid vond ik opvallend.”
Hoe zijn het klooster en het museum met elkaar verbonden?
“Het museum maakt deel uit van het abdijcomplex. We zitten binnen de muren, dus we maken er echt deel van uit, en de zusters zijn op de hoogte van alles wat er gebeurt. Het museum werd in 1973 opgericht, omdat er steeds minder zusters in het klooster woonden. Daardoor was er ruimte vrij en hebben de gemeente, het Bisdom en een betrokkene vanuit het Rijksmuseum besloten om een museum met religieuze kunst te starten. De eerste collectie bestond uit een deel van de kunst van de zusters, kunst uit het Bisdom van Den Bosch en uit de collectie van het Rijksmuseum.
We hebben nu een beeld van Christus in onze collectie, maar elke Goede Vrijdag gaat het beeld terug naar de zusters. Zij kunnen dan bidden bij het beeld. Deze omgang maakt Museum Krona uniek, de band tussen het museum en het klooster is te zien in de collectie.”
Wat kun je nu in het museum zien?
“Religie is geen simpel onderwerp, mensen denken dan aan misschien snel aan stoffigheid, maar daar zit voor mij de uitdaging. Als artistiek leider van het museum ben ik altijd bezig met oude religieuze kunst en nieuwere vormen van kunst te combineren. Zo zie je prachtige oude beelden uit het klooster en een videoproject in een kamer. Of iets lokaals: we hebben nu de oudste meteoriet van Nederland in huis, uit 1840. Die is hier in de buurt gevonden.”
